Door Doreen Virtue

Ik ben groot gebracht in een spirituele omgeving, maar zweeg daarover. Ik ben blij dat ik daar nu voor durf uit te komen. Wij hadden een niet alledaags gezin: mijn vader was spiritueel genezer. Als we ziek waren genas mijn moeder ons door middel van gebeden en affirmaties. Er waren altijd wonderbaarlijke genezingen, verschijningen van engelen, heiligen en wonderlijke gebeurtenissen tijdens mijn kinderjaren.

Ik kwam al gauw tot de ontdekking dat het niet 'veilig' was om over de leefwijze in ons gezin te vertellen. De andere kinderen staken er de draak mee of lachten wanneer ik over onze spirituele ervaringen en handelwijzen sprak. Het leek alsof mijn kinderlijke kijk op de wereld zich verschanste achter de materialistische instelling van de wereld. Deze instelling is het geloof dat we allemaal slachtoffer zijn van de omstandigheden, ziektes en andere mensen.

Deze instelling is het geloof dat je je best moet doen om vooruit te komen in de wereld, omdat niets goed genoeg is om verder te komen. Deze instelling gelooft ook dat andere mensen en God van elkaar zijn gescheiden.

Dus wanneer ik over het principe van verschijningen of heling sprak werd ik ijskoud aangekeken. Eerst begreep ik dat niet. Ik dacht dat men blij zou zijn te leren hoe je harmonieuzer en meer tevreden zou kunnen leven door middel van creatief denken. Het werd me echter al snel duidelijk dat spirituele principes te ver buiten de gedachtewereld van anderen lagen.

Daarom trok ik mij terug in mijn spirituele wereld. Ik hield mijn mond, soms deed ik zelfs met anderen mee. Wanneer mensen zeiden hoe verschrikkelijk en unfair het leven was knikte ik plechtig 'ja' mee. Door mee doen werd ik al snel populair en geaccepteerd.

Toch merkte ik dat het belangrijk voor mij was om over spiritualiteit te praten in mijn praktijk.
Na een heleboel gesprekken met God, de engelen en andere heiligen, besloot ik om hierover duidelijker te worden. Ik begon met terloops God te noemen bij een opmerking, of een cliënt de basisprincipes te vertellen van verschijningen, of spirituele genezing. Ik was altijd voorbereid op de hemel om mijn hoofd te stoten als antwoord op mijn oprechtheid voor spiritualiteit.

Toch merkte ik dat men positief reageerde en steeds meer begon te vragen over mijn overtuigingen. Binnen een paar jaar kwam ik duidelijk uit voor mijn spirituele belevingen. Het gevoel om niet langer op mijn woorden te hoeven letten was heerlijk.

Tegenwoordig zeg ik openlijk tegen taxichauffeurs die naar mijn beroep vragen dat ik boeken over engelen schrijf, en met het grootste gemak praat ik met leidinggevenden van grote bedrijven over verschijningen. Natuurlijk weet ik uit ervaring hoe ver ik kan gaan met dit soort gesprekken. Ik vraag ook altijd om goddelijke leiding bij hetgeen ik zeg tegen wie en wanneer. Ik ontdek dat bijna iedereen open staat om over spiritualiteit te praten. Ik preek niet, maar draag licht en liefde uit, en probeer een ander dat ook te laten ontdekken.

Op mijn reizen ontmoet ik veel mensen die hetzelfde denken maar er niet voor uit durven komen. Ze willen er graag over praten maar zijn bang voor onaangename reacties. Ik ben van mening dat we op een subtiele manier licht en liefde kunnen uitdragen. Het belangrijkste deel van het leren werken met spiritualiteit is: dat we doen wat we zeggen. Als je het over vrede hebt, wees er dan zeker van dat je ook vrede in jezelf hebt.

Je kunt ook grappige dingen doen zoals het dragen van speldjes, of juwelen van engelen, of kleding met een spirituele afbeelding. Je kunt een aantal boeken met spirituele thema's bij je hebben om over te praten. Je kunt in je gesprekken spirituele woorden gebruiken en positieve zinnen uitspreken.

God zendt alleen maar boodschappen uit met de wetenschap dat, wie ze ook nodig heeft deze zal ontvangen. Is het een wonder dat wij impulsief hetzelfde willen doen.

Als we uitkomen voor onze spiritualiteit weten we nooit op hoeveel mensenlevens we een positieve invloed zullen hebben. We kunnen de ander op een spiritueel pad brengen dat zijn/haar hele leven verandert. Wanneer de ander niet klaar is om onze spirituele waarheden te horen kan de ander simpelweg niet luisteren.

In ieder geval kunnen we vanuit ons hart spreken en dat is een van de grootste vrijheden die we kennen.